​

Afstand: 3.1km

​

Wc: ja

​

Take away: ja, aan de start van de kabelbaan zijn er verschillende

horecagelegenheden

​

Speeltuin: neen, maar de afdaling zorgt voor voldoende uitdaging

​

Parking: ja, Passo Pordoi, 38032 Canazei TN, Italië

​

Bewegwijzering: geen echte bewegwijzering aangezien er maar 1 weg

naar beneden is. Je start deze afdaling aan Rifugio Forcella Pordoi

​

Meer info: https://www.alltrails.com/trail/italy/trentino/passo-pordoi-sass-pordoi

​

Dit is een must-see wanneer je hier in de buurt bent, het terras van de Dolomieten! Neem dit gerust letterlijk, eens boven sta je effectief precies op een terras. Helemaal boven aan de bergketen, magisch!

 

Van aan de passo Pordoi (2239m) neem je de kabelbaan die je meeneemt naar het terras van de Dolomieten op 2950 meter hoogte. De uitzichten vanop dit terras zijn adembenemend! Hier kan je wel al eens last krijgen van hoogteziekte, wat het geval was bij onze dochter. Daardoor hebben wij maar een kort toertje gedaan bovenop het terras en hebben vrij snel beslist om de afdaling in te zetten.

​

Op voorhand had ik hier al wat over opgezocht en heel wat reviews gelezen en hierdoor werd het al vrij snel duidelijk dat we met de kabelbaan naar boven zouden gaan en ook met dezelfde kabelbaan terug naar beneden zouden gaan. Verschillende reviews spraken namelijk over erg steile en redelijk gevaarlijke afdaling.

​

Zoals wel vaker het geval is, dacht de wederhelft hier anders over. 'Nu we hier toch zijn' is dan ook een wederkerend zinnetje. Maar ik dacht 'uhu, no way! Dat we dit via die steile afdaling te voet naar beneden gaan doen!' We zouden gewoon eens afdalen tot aan de rifugio Forcella Pordoi om de route te gaan bekijken... 

​

Een kwartier later wandelden we via een supersteile, erg rotsachtige ondergrond naar beneden. Je leest het goed, WANDELDEN we. Neen, geen kabelbaan terug naar beneden. Ik heb me maar weer eens laten overhalen, want 'jah, hoe moeilijk kan het ook zijn, naar beneden wandelen...'

​

Onderweg werd ik stil, heel stil. Degenen die mij kennen, weten dat dit geen goed teken is. Dit was effectief de gevaarlijkste, meest uitdagende maar tegelijk de machtigste wandeling die we ooit maakten! De uitzichten die je krijgt tijdens je afdaling zijn gewoon van de prachtigste soort! Als je tijd hebt natuurlijk om even rond je te kijken want in het begin was ik voornamelijk bezig om me te focussen op de rotsachtige (erg onstabiele) ondergrond. 

​

Achteraf heb ik manlief uitgebreid bedankt om me toch te overtuigen maar onderweg werd er niet al te veel gecommuniceerd. Dus een raad, als je er bent en je kan je iets of wat over je angsten heen zetten, gewoon doen zou ik zeggen, het loont wel de moeite. 

​